• Vrijdag 9 oktober stond de inhaalwedstrijd tegen Nita in Nieuwer ter Aa op het programma. Met een grote stoet auto's trokken wij naar het kleine dorpje, alwaar wij onthaald werden door bewoners die allemaal langs de kant van de weg gingen staan om ons te laten passeren en die de stoet nog lang nakeken, zo'n indruk maakten wij daar al, en we hielden ons DAAR ook nog aan de snelheid.

    Ter plaatse werden ons twee kleedkamers toebedeeld, één voor de jonkies en één voor de oudjes. Coach Joyce pendelde dan ook tussen de kleedkamers heen en weer met wat aanwijzingen en daarna werd de teambespreking buiten gevoerd met een oppeppende speech en een vlammend betoog om vooral in praktijk te brengen waarop de woensdag daarvoor zo goed was getraind. Dit in onze oren knopend gingen wij het inmiddels verlichte veld op voor de warming up. En daar stond hij ineens... een jonge zwarte kat op het veld. Het beestje vond het machtig interessant wat er allemaal gebeurde, en met name dan de bal. Hij trok het veld op, stond in het doel en koos uiteindelijk positie naast het doel. Hij was niet weg te slaan. En dat heeft hij geweten.... Bij het inschieten schoot Joyce R uitzonderlijk genoeg eens een keer niet IN het doel, maar NAAST het doel.... de zwarte kat werd, per ongeluk dus, vol geraakt en vloog enkele meters door de lucht en landde daarna weer keurig. Hij had toen wel even zijn buik vol van de bal en ging er vandoor.....

    Voorafgaand aan de wedstrijd was er een indrukwekkende minuut stilte rond de middencirkel: de coach van NiTa was de week daarvoor overleden en dit was dan ook een zeer gepaste voetbalmanier om deze man, die zoveel voor Nita heeft betekend, te gedenken.

    Daarna moest iedereen natuurlijk elkaar wel even weer oppeppen, want we wilden scherp aan de wedstrijd beginnen. Met in de verdediging onze teruggekeerde verloren dochter Romy D! Met haar grote voetbalervaring bracht zij de zo benodigde rust in de verdediging, waardoor er minder druk was en wij dus ook meer vooruit konden voetballen. En dat deden we. \"Breng in de praktijk wat jullie woensdag hebben geleerd\", nou en dat deden we dus ook. Vanaf het eerste fluitsignaal trokken we naar voren en voerden grote druk op de verdediging van NiTa uit. Binnen korte tijd resulteerde een schitterde aanval van achteruit over meerdere schijven in een prachtig doelpunt. We klapten onze handen stuk, want het was een schitterende aanval uit het boekje. We waren nog niet bekomen van dit kunststukje toen enkele minuten later dit huzarenstukje nog eens herhaald werd. Ongelofelijk! 0-2. Er werd echt goed positie gekozen en ballen kwamen over het hele veld aan daar we ze wilden hebben. En zo werd het na weer een goed uitgespeelde aanval 0-3 en zelfs 0-4! Die eerste twintig minuten waren werkelijk fantastisch. Coach Joyce stond de longen uit haar lijf te juichen en nam daarbij dus ook de rol van het helaas massaal afwezige publiek op zich. En toe was daar weer die zwarte kat..... Daar stond hij ineens weer midden op het veld. Onze dierenvriend Jip nam een sprint over het halve veld om het beestje in veiligheid te brengen en we konden weer verder. Deed NiTa dan niets? Zeker wel, ze kwamen er steeds gevaarlijk uit en losten ook de nodige schoten op doel. Wat de verdediging niet pakte was voor onze keeper. In de laatste minuten van de eerste helft lukte het NiTa om te scoren. Ruststand 1-4.

    Buiten op het veld werd van de rust en een heerlijk kopje thee genoten, prima weer. De eerste helft werd nog even doorgesproken en er heerste een juichstemming over het goede spel. Terecht. De tactiek voor de tweede helft werd besproken: vooral doorgaan. en beide ploegen betraden weer het strijdperk. NiTa had zich voorgenomen om beter uit de startblokken te komen en dat deden ze ook. De druk op ons doel werd opgevoerd met prima spel van de tegenstander en er werden enkele gevaarlijke schoten op doel afgevuurd, zonder resultaat gelukkig. Wij ontworstelden ons aan de druk en gingen op jacht naar het volgende doelpunt, waardoor er ook weer gevaarlijke situaties aan de andere kant van het veld plaatsvonden. Ondertussen was het zachtjes begonnen te regenen, waardoor de bal ook wat meer ging doorglijden en de omstandigheden wat lastiger werden. Onze keeper werd door de coach in een regenjasje gehesen tijdens de wedstrijd, safety first en dus niet verkouden worden, en was weer klaar voor de strijd. Het was Nederhorst dat toch weer eerst wist te scoren: 1-5! NiTa liet dit niet over haar kant gaan en trok weer ten strijde. Ons middenveld zag zich genoodzaakt ver mee terug te verdedigen, zo ver, dat zij op een bepaald moment achter onze verdedigingslinie stond (??!!) Het kon dan ook niet uitblijven dat in zo'n kluwen van mensen voor het doel de bal er toch een keer in zou vliegen, en dat gebeurde dan ook 2-5. Na iedereen weer op de juiste plaats gezet te hebben gingen we weer verder. Ondertussen was zachtjes regenen overgegaan in wat harder regenen en daarna gewoon in echt stromende regen, waardoor het soms lastig was om de bal te zien in het kunstlicht. Niettemin bleven beide partijen strijden onder deze lastige omstandigheden. Een lange bal van achteruit resulteerde in het onmiddellijk vrijzetten van Joyce R voor de keeper, waarna Joyce alleen nog maar het beslissende tikje hoefde te geven en daar was de 2-6. Als kers op de taart werd het uiteindelijk ook nog 2-7! Wat een weelde. Wat een prachtige avond. Wij voelden ons kampioenen. Dit was de eerste wedstrijd dit seizoen dat het echt allemaal klopte. De doelpunten kwamen voor rekening van Joyce R, Thirza R en Tessa L, maar ieder teamlid had een groot aandeel bij de totstandkoming van die doelpunten. Het was een echte teamprestatie!

    Dit moest gevierd worden en dus hup naar de Mac! In Breukelen aangekomen was het daar werkelijk ontzettend druk. Na weer een korte teambespreking werd besloten om af te reizen naar Hilversum. Esme had klaarblijkelijk zo'n trek dat nog voordat de laatste auto gekeerd was op de parkeerplaats zij al op de snelweg zat! In colonne trokken wij naar Hilversum door het barre regenachtige weer. Daar aangekomen stond er een kleine rij die gelukkig snel opschoot. Van de nood een deugd makende kwam het signaal in de app \"ramen open\" en natuurlijk gehoorzaamden wij. En daar schalde over het parkeerterrein het \"rood, geel en wit\" en lieten wij ons luidkeels gelden. Dit werd daarna nog opgevolgd door \"van voor naar achter van links naar rechts\" waarbij iedereen in de auto's zich natuurlijk voortbewoog in de aangegeven richting. Grote hilariteit alom, ook bij een medewerkster bij de Mac die maar besloot mee te doen op de muziek. Prachtig.

    Nadat de buit binnen was parkeerden we de 4 auto's op de parkeerplaats om deze te nuttigen. Een paar mensen kozen er voor om dit buiten op te eten en zaten in de kofferbak met geopende klep gezellig te keuvelen. Terwijl anderen er, heel ongezellig natuurlijk, voor kozen om hun eten binnen in de auto op te eten met de ramen stijf dicht. Natuurlijk gingen daardoor de ramen beslaan (ook al door die toch wat natte lichamen). Het leek wel \"steamy windows\" van Tina Turner. Wat gebeurde er achter die beslagen ramen...? Uiteindelijk had men het eten op en ging iedereen toch nog even de auto uit en ook dekking zoekend in de kofferbak of gewapend met een paraplu het gesprek aan. Nog eenmaal werd de triomf van die avond besproken en werd er nagenoten. Wij kunnen echt voetballen!