Volgens wikipedia is de definitie van complot een geheime afspraak tussen een aantal personen om iets te ondernemen tegen een andere persoon of groep. Hierbij kan worden gedacht aan het plegen van een staatsgreep, het ontketenen van een oorlog, het plegen van een aanslag op een persoon of het politiek ten val brengen van iemand. Complot kan ook een positieve uitwerking hebben....

Een reconstructie:

Vrijdagmiddag 8 november 2019: de telefoon gaat en Esmé is aan de lijn. Of ik haar kan ophalen om naar de club te gaan want ze heeft geen auto beschikbaar. Geen probleem. Eerst even de sleutel ophalen bij Syl en dan pik ik je op.

Tim en Jet eten allebei ergens anders, want dat hadden ze zo al afgesproken en komen later naar club.

avond rond 18.30 uur: naar Syl om de sleutel op te halen. Axel verwijst me naar Brenda want daar ligt de sleutel. Oké dus een paar deuren verder. Daar wordt ik vriendelijk uitgenodigd door Arnold en Brenda om even binnen te komen om de sleutel in ontvangst te nemen. Even gezellig staan babbelen en daarna de sleutel gekregen. Op naar Esmé om die op te pikken. Deze chaoot is alles kwijt, heeft ze wel de juiste voetbalsokken, jawel, en waar zijn haar sleutels, in de tas, nee, in de jaszak, jawel. Na de nodige minuten vertraging konden we eindelijk vertrekken. Op naar de club.

Aldaar aankomende brandt binnen het licht. Vreemd want ik heb de sleutel. De deur is open, dus naar binnen. Beneden gelijk even de kleedkamers van het slot gedaan en samen met Esmé naar boven waar het nog donker is. Wel zie ik in de gang versieringen op de deur met een banier met daarop Sarah. Ik trek de deur open en meteen gaat het licht aan en begint een hele groep mensen \"lang zal ze leven\" te zingen. Wat een verrassing! Wat leuk! De hele kantine is versierd en overal mensen met vrolijke gezichten die luidkeels staan te zingen: mijn eigen teams van de MO19 en de Dames 18plus, trainers en nog veel meer direct bij de teams betrokkenen, en dus ook mijn eigen kinderen. Ik krijg een grote taart aangeboden met mijn eigen voetbalplaatje als afbeelding op die taart en een prachtige grote bos rozen in de clubkleuren. Wat een verwennerij en wat een enorme verrassing! Ik ben helemaal overdonderd en dat gebeurt niet vaak.....

Met de hele groep de taart soldaat gemaakt en door Joyce aangegeven dat ik vanavond niets mag doen in de kantine, alleen voetballen en genieten en het allemaal over me heen laten komen.

Na de taart naar beneden ter voorbereiding van de wedstrijd. Vanavond speelt onze nieuwste speler Tessa voor het eerst mee, dus ook voor haar een spannende avond. Voor allemaal trouwens want afgelopen seizoen was de wedstrijd tegen Montfoort de eerste en enige wedstrijd die we gewonnen hebben dus vanavond willen we er weer helemaal voor gaan. Wie fluit ons eigenlijk????

Hup het veld op en daar zit in mijn doel een heuse Sarah met voetbalschoenen en keepershandschoenen aan. Wow, nou dan hoef ik niet veel te doen want er is al een keeper.... Bij het inlopen richting het hek zie ik ineens een grote poster met daarop weer mijn voetbalplaatje afgebeeld en de tekst Bernadette 50 jaar. Een prachtig plaatje. Jeetje wat een eer dat dit allemaal voor mij gedaan wordt. Wat leuk! Maar wie fluit ons eigenlijk?

De tegenstander komt het veld oplopen en roept al van verre: Gefeliciteerd! Dank je wel. Oké die weten er ook vanaf?? Net voor het begin van de wedstrijd staat de scheidsrechter op het midden van het veld, eens goed kijken.Ja hoor, het is die kale die 10 dagen eerder dan ik 50 geworden is: Jos Vermeulen. Nog weer even felicitaties uitgewisseld en daar stond toch mooi 100 jaar op de middenstip (dat zijn heel wat damesspelers uit ons team bij elkaar).

En dan de wedstrijd zelf: vanaf het begin oefenen we druk uit op de tegenstander en zijn we heel veel in balbezit. Er wordt goed gekeken naar de vrijstaande en opkomende speelsters en het is een genot om naar de wedstrijd te kijken, vanaf het veld maar ook vanaf de tribune waar het langzaamaan drukker begint te worden. De aanmoedigingen vliegen over het veld. We hebben diverse kansen op doel maar het lukt nog niet om te scoren. Ook de tegenstander voert de druk op en weet een paar aardige ballen op doel te schieten, maar ook zij scoren niet. Er moet me wel even van het hart dat toen ik nog 49 jaar was de bal regelmatig voor me gehaald werd door mijn ploeg als die wat verder weg was gerold over de achterlijn en dat nu ik 50 ben ik er zelf potdorie steeds achteraan moet. Bij de eerstvolgende situatie is het nota bene de tegenstander die achter de bal aan rent om deze even voor mij op te halen, een cadeautje omdat ik jarig ben. Heel sympathiek en natuurlijk een voorbeeld voor de rest van mijn team voor de toekomst weer! De ruststand is 0-0. In de kleedkamer een uitgelaten sfeer en het idee dat het wel goed gaat komen als we goed pressie blijven uitoefenen. Dus weer het veld in tot de tanden toe bewapend met goede voornemens. Heel geconcentreerd wordt de wedstrijd hervat. Hoor ik ineens naast het doel, hé Bernadette, staan mijn neefjes en nichtje langs de lijn.... Leuk, maar we moeten wel geconcentreerd blijven dus ik denk er verder nog niet bij na.

Dan weten we de ban te breken door een prachtig schot van Romy. De bevrijdende 1-0! We gaan uit ons dak, maar moeten ons snel herpakken om de wedstrijd uit te spelen. Montfoort gaat nog meer druk uitoefenen en komen een aantal keren zowel van de zijkant als door het midden gevaarlijk door. De verdediging werkt keihard en wat er wel door heen komt is voor mij (niet voor die Sarah pop). Niet lang daarna weet Thirza de 2-0 te scoren. Yes! Gaat het vanavond weer gebeuren?

Er volgen nog een paar zeer spannende minuten en dan schiet de kramp bij een actie in mijn kuit. Op de grond gezeten is het weer onmiddellijk de tegenstander die mijn voet vast pakt en probeert de kramp er uit te krijgen. Sympathieke meiden! Mariëlle neemt het over en daarna (ondertussen even doorgekregen hebbende hoe lang we nog moeten spelen: 1,5 minuut) de wedstrijd uitgespeeld. Kicken, wat een mooi verjaardagscadeau! Iedereen is door het dolle heen.

Na de wedstrijd sommeert mijn zoon Tim me direct naar de kantine. Ik wil liever eerst de kleedkamer in, maar dat mag niet. Dus de trap op en de kantine in: staat deze helemaal vol met de voetbalmeiden, maar ook met vrienden en familie, waaronder mijn man die niet zou komen! Wat een verrassing! Ik krijg nog meer prachtige bloemen en bloemstukken en felicitaties. Jeetje, ik wordt er gewoon een beetje verlegen van.

Daarna gauw naar de kleedkamer want douchen is na zo'n wedstrijd echt wel even nodig! Daarna weer met zijn allen de kantine in en feestvieren. Er zijn lekkere hapjes en er wordt ook goed voor de muziek gezorgd. De tegenpartij sluit zich ook aan bij het feestgedruis en blijven nog lang zitten. Mooi zo want dit is een feest voor en van iedereen. Wat later op de avond worden ook de zangtalenten nog getest en vorm ik samen met Mariëlle een duo om \"Proud Mary\" van Tina Turner te zingen. We gaan helemaal uit ons dak. Daarna wordt de microfoon overgenomen en zijn er nog diverse zangers en zangeressen aan de beurt. Dan komen ook nog de dansoptredens los. Het is een geweldige avond!

Alle aanwezigen zaten in het complot. Het was ontzettend goed geheim gehouden want ik wist er echt helemaal niets van af en was echt super verrast. Een complot kan dus ook een positieve betekenis hebben!

Ik wil iedereen die op de één of andere manier bij dit complot betrokken was heel hartelijk bedanken voor deze overweldigende verrassingsavond. Ik heb genoten en over 50 jaar doe ik het graag nog een keertje over!